Yazıyı Meryem Coşkunca’nın sesinden dinlemek için videoyu çalıştırın…
Ben bu yazıyı sizlere çok uzaklardan yazıyorum. Birazcık Bolu’dan kaçayım dedim, yani aslında tatildeyim. Şimdi bazı arkadaşlar, “Onur, madem Bolu’dan kaçtın, tatildesin, niye hala önüne bilgisayarı alıp yazı yazıyorsun, tatil yapsana” diyecekler. Ancak neden ara vereyim? Bir şeyler yazmayı, yazdıklarımla insanların hayatına her anlamda dokunmayı ve seslendirme ekibimizdeki arkadaşlarıma çalışırken takılmayı çok seviyorum ve arka planda çok eğleniyoruz. Şimdi aklıma geldi; belki bir gün arka planda yaşadıklarımızı bir kitap haline getiririz. Güzel fikir değil mi? Bunu ekip arkadaşlarımızla düşünelim!
Ayrıca bu yazılardan elde ettiğimiz küçük geliri de Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği aracılığı ile Anadolu’daki kızlarımızın, yani kardelenlerimizin, eğitimlerinde kullanıyoruz. Bu kadar iyi amaçlı ve eğlenceli bir işe neden ara verelim? Ayrıca benim için bu yazılar konfor alanımın bir parçası. “Adama bak, tatilde çalışıyor, bir de konfordan bahsediyor, delirdi galiba” demeyin. Konfor sadece lüks evler, arabalar, katlar, yatlar değildir. Bence insanın sevdiği kişiler ile sevdiği işi yapabilmesi konfor alanının bir parçasıdır ve insan sevdiği işlerde sevdiği kişilerle çalışırsa başarılı olabilir.
Tabii bunu yapmak için ilk önce standart konfor alanlarınızdan, yani evinizden, iş yerinizden biraz çıkmanız, sokaklarda dolaşmanız, yeni insanlarla tanışmanız, özellikle de korkularınızın üstüne gitmeniz gerekir. Tabii bazı insanlar bu standart tek kişilik konfor alanlarından çıkmaya korkar, yeni insanlarla tanışmaktan da korkarlar, hatta yeni bir iş yapmaktan, yeni yiyecek ve içecek denemekten bile korkanlar vardır. Böyle düşünen ve konfor alanını genişletmekten korkan insanlar bence hayatta başarılı olamazlar.
Hayatta başarılı ve kaliteli yaşamak için konfor alanımızı biraz genişletmeli, korkularımızın üstüne gitmeli ve yeni şeyler denemekten, yeni insanlar tanımaktan korkmamalıyız. Ancak böyle gelişebiliriz. Bu dediklerim standart bir insan için çok önemli bir şey; ancak engellenen ve dezavantajlı bireyler için çok daha önemlidir.
Engellenen bir birey genellikle ülkemizde bakıma muhtaç şeklinde algılandığı için ve bazı farklılıkları olduğundan dolayı ailesi tarafından kurulmuş konfor alanından çıkmak istemez. Zaten çoğu zaman da ailesi tarafından çıkarılmaz. Böyle deyince “Onur, hala böyle düşünen ve yapan aileler var mı?” diye soranlar olabilir. Bu sorunun cevabı maalesef hala “evet.” Engellenen bireyleri kabullenemeyen insanlar ve aile bireyleri var ve böyle ailenin kurduğu konfor alanından hiç sosyal ortama çıkarılmayan, engellenen olduğu için adeta utanılan çocuklar büyüdüklerinde her şeyden korkan birey halini alır ve asla konfor alanından çıkmak istemezler.
İşte bizim esas bu algıyı ve bakış açısını değiştirmemiz gerek. Bunu yapmak içinse öncelikle engellenen bireylerin ailelerinin kurduğu konfor alanından çıkıp sosyal hayata ve iş hayatına katılımlarını teşvik etmeliyiz. Engellenen bireyler çalışamaz demeyin. Eğer fırsat verilirse, yeteneklerine göre işler düzenlenirse, zihinsel yetersizliği olan arkadaşlarımız dışında bütün engellenenler çalışabilir. Sözünü ettiğim gibi, konfor alanlarını genişletip kendilerini de geliştirebilirler.
Evet, belki bu dediklerim zor ve zaman alacak işler; ancak buradan engellenen arkadaşlarımıza ve ailelerine seslenmek istiyorum: Ne olur “Biz farklıyız, şunu yapamayız, bunu yapamayız” demeyin, bir köşeye çekilip hayatınızı geçirmeyin. Bilmiyorum ne kadar iyi bir örneğim, takdir sizin, ama ben hep şöyle düşünürüm: “Ben dünyaya ayak uydurmak zorunda değilim, eğer yaşıyorsam dünya bana ayak uydurmak zorunda.” Siz de böyle yapın; yani “Ben dünyaya uymuyorum” deyip köşenizde oturacağınıza, konfor alanınızdan çıkın, dünyanın yakasına yapışın, “Evet ben farklıyım, ama sen bana uyacaksın” deyin. İnanın bana, böyle düşünürseniz dünyada aşamayacağınız engel kalmaz…
Yazan: Onur Ustaoğlu – Seslendiren: Meryem Coşkunca – Bolçi’nin Katkılarıyla Bolu Olay Gündem Gazetesi Konuşan Yazılar…
Bir yanıt bırakın