Yazıyı Özge Nur Dilber’in sesinden dinlemek için videoyu çalıştırın…
Üstü açık iki kişilik kırmızı bir arabanın direksiyonunda yanımda sarı saçlı, mavi gözlü, hep gülümseyen cıvıl cıvıl bir kızla Miami sahil yolundayız. Bir yanımız masmavi deniz, bir yanımızda yemyeşil ağaçlar ve üzerimizde masmavi gökyüzü ışığıyla bizi üsten vuran, güneşin ısısına inat yüzümüze vuran bizi serinleten rüzgâr. Arabanın radyosunda çalan hareketli ve neşeli müzik eşliğinde önümüzdeki uçsuz bucaksız yolda tam gaz araba kullanıyoruz…
Nasıl zihninizde canlandırdınız mı? ” Şaşkın şaşkın bakıp ne oluyor Onur, Miami, kız, Kırmızı araba, Sen iyi misin?” dediğinizi duyar gibiyim. Evet biraz abartmış olabilirim ama merak etmeyin, ben bomba gibiyim, sadece az önce rastladığım bir haberi okuyunca biraz hayal kurarak başlamak istedim. Size de tavsiye ederim, çünkü her şeyi unuttuğumuz gibi hayal kurmayı da unutmaya başladık. Bu da bence hayatı ihmal etmemize neden oluyor.
Düşünsenize, hayal kurmayan bir insan hayatta başarılı olabilir mi? Karşılaştığı sorunlara, dertlere çözüm getirebilir mi? Tabii ki hayır. İşte bu yüzden bir an için gözümüzü kapatıp, hayal kurmalıyız ve kurduğumuz hayallerden de vazgeçmemeliyiz. Dünyayı ve insanlığı güzel ve özel kılan biraz da kurduğumuz hayallerdir, değil mi?
Aslında insanları, sanat dediğimiz şey, hayal kurmaya teşvik eder. Düşünürseniz, birçok zorluğu, birçok engeli sanatı kullanarak aşan insanlar oldu. Örneğin, hayal kurarak hazırlanmış bir melodide engel olmaz. Hayal kurarak çizilmiş bir resimde engel olmaz. Zamanı durduran bir fotoğrafçının kadrajında nasıl bir engel olabilir? Hatta fotoğraf sanatçıları bazen hayallerini de gerçekleştirebilir. Mesela hiç göremeyen birinin anlattıklarını görünür hale getirebilir.
İşte az önce sözünü ettiğim haber bununla ilgiliydi. Şimdi izin verirseniz, kısaca haberi paylaşmak istiyorum. Diyarbakır Kayapınar Kız Anadolu İmam Hatip Lisesi’nin 11 öğrencisi, Ali İhsan Aslan Görme Engelliler Ortaokulu’nda bulunan 11 görme engelli çocuğun hayallerinin önce hikayesini yazdı, daha sonra bu hikayelerin fotoğraflarını çekti. Din Öğretimi Genel Müdürlüğü tarafından desteklenen ve Diyarbakır Sinema Ofisi’nin sponsoru olduğu “Kadrajımda Engel Yok” SADA Projesi, görme engelli çocukların hayallerinin fotoğrafını çekmeyi amaçlıyor.
Proje çerçevesinde 6 hafta boyunca eğitim alan 11 öğrenci; temel fotoğrafçılık eğitimi, hikâye ve senaryo yazma eğitimleri aldı. Ali İhsan Aslan Görme Engelliler Ortaokulu’nda bulunan 11 görme engelli çocukla bir araya gelen öğrenciler, görme engelli öğrencilerin hayallerini yazarak fotoğraf senaryosu haline getirdi. Aralarında uzaya gitmeyi hayal eden Emir, arkadaşlarına piyano çalmayı hayal eden Arda, saat tamir eden Mirzan’ın da aralarında olduğu 11 hikaye canlandırılıp fotoğrafı çekildi.
Haberi okuyunca kendi kendime ne kadar güzel bir proje dedim. Bence, böyle sanat projeleri her yerde olmalı. En azından, ben yaşadığım şehir Bolu’da bu tür projeleri görmek istiyorum. Dediğim gibi, eskiden engellenenlerin içinde olduğu bu tür projeler sergiler, sanat çalışmaları, konserler çok olurdu. Üzülerek söylüyorum, son zamanlarda böyle çalışmalar pek olmuyor. Aslında, bunu okul yöneticileri ve engelli dernekleri ve vakıfları birazcık düşünmeli. Bu işler, biraz da oradaki yetkililerin işi ve bu işi son zamanlarda iyice unutmaya başladılar.
Biliyorum, böyle dedim diye yetkililer bana kızacak, ama ben onlara sanatın birleştirici ve iyileştirici olduğunu bir kez daha hatırlatmak istiyorum. Unutmayın, insanlar sanatla ne kadar uğraşırsa, o kadar bir araya gelir. Bir araya gelince de birbirlerini anlarlar ve dünyadaki tüm engelleri birbirinin gözünden görüp yok edebilirler. Eğer amacımız sorunları çözmek, engelleri aşmaksa, en etkili aracımız sanattır. Mutafa Kemal Atatürk’ün “Sanatsız kalmış bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir. “sözüyle yazıma noktayı koymak istiyorum. Haftaya görüşmek dileyle…
Yazan: Onur Ustaoğlu – Seslendiren: Özge Nur Dilber – Bolçi’nin Katkılarıyla Bolu Olay Gündem Gazetesi Konuşan Yazılar…
Bir yanıt bırakın